تأثیر آموزش نظریه ذهن بر ارتقاء همکاری، خویشتن داری و قاطعیت کودکان پسر اوتیستیک ۱۲-۷ سال از دیدگاه مادران

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش نظریه ذهن برارتقاء همکاری، خویشتن‏داری و قاطعیت کودکان اوتیستیک 12-7 سال شهر تهران بود. روشپژوهش از نوع پژوهش­های شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری شامل همه کودکان اوتیستیک 12-7 شهر تهران بود. نمونه شامل 12 کودک اوتیستیکبود که با نمونه‏گیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرار گرفتند.ابزار پژوهشی پرسشنامه 38 سؤالی نظریه ذهن و پرسشنامه مهارت‏هایاجتماعی گرشام و الیوت (1990)بود. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها، از روش‏های آمارتوصیفی و آمار استنباطی (آزمون t مستقل و همبسته) استفاده شد.یافته‏های پژوهش نشان داد آموزش نظریه ذهن موجب ارتقاء همکاری، خویشتن داری وقاطعیت کودکان اوتیستیک نمی‏شود یا به عبارتی تفاوت معنی‏داری بین گروه کنترل وآزمایش پس از آموزش وجود ندارد(p>0/05). با استناد به داده‏های بدستآمده از این پژوهش می‏توان نتیجه گرفت که آموزش نظریه ذهن موجب ارتقاء همکاری،خویشتن داری و قاطعیت کودکان پسر اوتیستیک 7-12 سال نمی‏شود.